Μια υιοθεσία αποφέρει σαν έσοδο 150 – 250 ευρώ, καλύπτει δηλαδή ένα μέρος των εξόδων. Οποιαδήποτε κατάληξη του ζώου εκτός της υιοθεσίας αποφέρει λιγότερο από 200 ευρώ. Είναι δηλαδή οικονομικά ασύμφορη.
Ιδίως αν υποθέσουμε ότι τα μέλη του σωματείου έχουν....
ιδιοτελείς σκοπούς (βλέπε σημείο 10 για “παράνομο πλουτισμό” και “εκατομμύρια”), οτιδήποτε άλλο εκτός της υιοθεσίας αποτελεί οικονομική αυτοκτονία.
Κάποιος με ιδιοτελείς σκοπούς προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδα του. Και τα χρήματα της υιοθεσίας αποτελούν το μεγαλύτερο δυνατό έσοδο που μπορεί να αποφέρει ένα ελληνικό αδέσποτο.
ο ιδιοκτήτης του Μπούμπη με τον Μπούμπη
που τώρα ζει μια άλλη ζωή
1. Τα ελληνικά αδέσποτα που μεταφέρονται στο εξωτερικό για υιοθεσία μήπως καταλήγουν στην βιομηχανία κρέατος; (να γίνουν λουκάνικα στην Γερμανία π.χ. )
Το να μαζέψει κάποιος έναν τυχαίο σκύλο από τον δρόμο και να τον διοχετεύσει στην βιομηχανία τροφίμων αποτελεί έγκλημα κατά της δημόσιας υγείας.
Ιδίως αν το ζώο έχει πρώτα εμβολιαστεί και θεραπευτεί με φάρμακα που είναι απαγορευμένα στην τροφική αλυσίδα.
Αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας το να υποστηρίζει κανείς ότι ένα ζωοφιλικό σωματείο από την Ελλάδα μπορεί επί χρόνια να διοχετεύει ανενόχλητο ελληνικά αδέσποτα στην γερμανική βιομηχανία κρέατος. Παρακάμπτοντας όλους τους ευρωπαϊκούς νόμους και όλους τους ελέγχους για την δημόσια υγεία. Χωρίς καμία ευρωπαϊκή Αρχή να έχει υποπτευθεί το παραμικρό.
Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ένα ελληνικό φιλοζωικό σωματείο είναι ικανό για τέτοιο έγκλημα, η οικονομική πλευρά είναι εντελώς ασύμφορη.
Τα γερμανικά εργοστάσια κρέατος αγοράζουν χοιρινό κρέας σε τιμές χονδρικής για 1.5 ευρώ / κιλό. Νόμιμα και με έλεγχο του Υγειονομικού. Πόσα θα έδιναν για ένα παράνομο ζώο;
Ένα μεσαίο σκυλί 20 κιλών αποφέρει το πολύ 30 ευρώ σαν έσοδα, αν υποθέσουμε ότι πουλιέται για λουκάνικα. Την ίδια στιγμή το σωματείο ξόδεψε τουλάχιστον 200 για την μεταφορά του και την ίδια στιγμή υπάρχουν οικογένειες που θα έδιναν 200 - 250 ευρώ για να το υιοθετήσουν.
Σε αντίθεση με τις υιοθεσίες, που είναι δυνατές μόνο στο εξωτερικό, η (παράνομη) διοχέτευση αδέσποτων ζώων στην βιομηχανία κρέατος γίνεται και στην Ελλάδα. Κάποιος που θέλει να βγάλει λεφτά διοχετεύοντας αδέσποτα ζώα στην κρεατοβιομηχανία, θα ήταν ανόητος να τα μεταφέρει ζωντανά σε απόσταση 4000 χλμ. Θα τα έσφαζε επί τόπου και θα τα μετέφερε στο κοντινότερο εργοστάσιο.
Κάποιος που – σύμφωνα με τις φήμες – μπορεί να ξεγελάσει όλες τις υγειονομικές υπηρεσίες της Ευρώπης, μπορεί να κάνει το ίδιο και στην Ελλάδα (και μάλλον πιό εύκολα).
2. Μήπως καταλήγουν στην βιομηχανία δέρματος; (παπούτσια και τσάντες) Είτε στην βιομηχανία γούνας;
Ένα δέρμα από αγελάδα (κατεργασμένο) κοστίζει σε μια βιοτεχνία παπουτσιών περίπου 70 ευρώ. Ένα δέρμα προβάτου ή γουρουνιού κοστίζει 20 – 30 ευρώ. Κατεργασμένο πάντα.
Το δέρμα ενός σκύλου έχει σημαντικά μικρότερο εμβαδόν από εκείνο της αγελάδας. Αναλογικά, τα έσοδα θα ήταν 10 – 15 ευρώ αν ένας σκύλος πουλιόνταν σε βυρσοδεψείο. Αν αναλογιστούμε ότι η υιοθεσία του ίδιου σκύλου αποφέρει 200-250 ευρώ σαν έσοδο, τα υπόλοιπα λόγια περιττεύουν.
Κατά τα άλλα ισχύει ότι και για τα προηγούμενα σημεία. Κατεργασία δέρματος γίνεται και στην Ελλάδα – υιοθεσίες όχι.
Κάποιος που θέλει να βγάλει εκατομμύρια από τα αδέσποτα – όπως υποστηρίζουν οι φήμες – δεν τα μεταφέρει στην Ευρώπη. Τα μεταφέρει στο κοντινότερο βυρσοδεψείο.
Όσο για την βιομηχανία γούνας, αυτή είναι σχεδόν ανύπαρκτη στην Δ. Ευρώπη. Αν τα σωματεία απέβλεπαν στον προσωπικό πλουτισμό των μελών τους, θα έπρεπε να στέλνουν τα αδέσποτα ζώα στην Καστοριά, όχι στην Γερμανία.
3. Μήπως καταλήγουν στην βιομηχανία καλλυντικών; (σαν κολλαγόνο)
Το κολλαγόνο κοστίζει σε χονδρική τιμή αγοράς 1.8 – 2.0 ευρώ / κιλό.
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι όλος ο σκύλος θα μπορούσε να γίνει κολλαγόνο – φυσιολογικά γίνεται μόνο το 5% του σωματικού βάρους – πάλι τα έσοδα αυτής της συναλλαγής θα ήταν μηδαμινά σε σύγκριση με μια υιοθεσία.
Κατά τα άλλα ισχύει ότι και για τα προηγούμενα σημεία. Βιομηχανία καλλυντικών υπάρχει και στην Ελλάδα – υιοθεσίες όχι.
Κάποιος που θέλει να βγάλει εκατομμύρια από τα αδέσποτα – όπως υποστηρίζουν οι φήμες – δεν τα μεταφέρει στην Ευρώπη. Τα μεταφέρει στο κοντινότερο εργαστήριο καλλυντικών.
4. Μήπως καταλήγουν σαν πειραματόζωα;
Ένα εργαστήριο που χρειάζεται πειραματόζωα πληρώνει πολύ λιγότερα από μια οικογένεια που θέλει να υιοθετήσει.
Συμπληρωματικά, η χρήση πειραματόζωων πρέπει να εγκρίνεται από το κράτος. Υπάρχουν – τουλάχιστον στην Δ. Ευρώπη – αυστηρότατοι περιορισμοί στην χρήση πειραματόζωων Ανάμεσα στις άλλες προϋποθέσεις, ο επιστήμονας που θέλει να πειραματιστεί υποχρεούται να τεκμηριώσει την προέλευση των ζώων που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει
Επίσης είναι υποχρεωμένος να στοιχειοθετήσει τις συνθήκες των πειραμάτων του. Αλλιώς τα πειράματα δεν είναι επαληθεύσιμα και δεν αναγνωρίζονται σαν επιστημονική έρευνα.
Όλοι αυτοί οι γραφειοκρατικοί / επιστημονικοί περιορισμοί κάνουν για τον επιστήμονα την χρήση αδέσποτων άγνωστης προέλευσης και άγνωστης προϊστορίας εντελώς ασύμφορη. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2007 χρησιμοποιήθηκαν στην Γερμανία 4794 σκύλοι και 802 γάτες σαν πειραματόζωα 'Όλα τα ζώα προέρχονταν από εκτροφή του εργαστηρίου, κανένα δεν αγοράστηκε από τρίτους.
Αν κάποιος έχει στην διάθεση του στοιχεία για παράνομα εργαστήρια που χρησιμοποιούν αδέσποτα ζώα, τότε πρόκειται για ικανότερο ντετέκτιβ από τις γερμανικές αρχές. Δεν έχει παρά να δώσει τα στοιχεία του στην γερμανική αστυνομία.
15. Τελικά συμπεράσματα
Πολύ θα επιθυμούσαμε να μην χρειάζεται να μεταφέρουμε ελληνικά αδέσποτα στο εξωτερικό προκειμένου να υιοθετηθούν. Θα ήταν 100Χ προτιμότερο, αν μπορούσαν να ζήσουν αξιοπρεπώς στην χώρα μας.
Πολύ θα επιθυμούσαμε να μην υπήρχαν (τόσα) αδέσποτα ζώα στους ελληνικούς δρόμους. Αυτό θα γίνονταν πραγματικότητα, αν η Πολιτεία φρόντιζε για την τήρηση των νόμων που έχει η ίδια θεσπίσει.
Η δραστηριότητες μας είναι 100% ανιδιοτελείς και γίνονται αποκλειστικά προς όφελος των ζώων.
Αλλά ακόμα και αν οι φήμες που μας θέλουν να βγάζουμε “εκατομμύρια” από τις εξαγωγές αδέσποτων ήταν αληθινές, οι υιοθεσίες από οικογένειες του εξωτερικού είναι μονόδρομος. Οποιαδήποτε άλλη κατάληξη των ζώων (θανάτωση σε άσυλα, διοχέτευση στην βιομηχανία κ.α. ) δεν αποφέρει οικονομικό όφελος.
Όλα τα οικονομικά μεγέθη (π.χ. έξοδα μεταφοράς, έσοδα από υιοθεσία, τιμές βιομηχανικών πρώτων υλών) είναι πολύ εύκολα επαληθεύσιμα, και μάλιστα από ανεξάρτητες πηγές.
Αυτό το απλό γεγονός μας αφήνει πραγματικά άφωνους μπροστά στο μέγεθος της λασπολογίας εναντίον των φιλοζωικών σωματείων που υποστηρίζουν τις υιοθεσίες του εξωτερικού.
Ιδίως αν υποθέσουμε ότι τα μέλη του σωματείου έχουν....
ιδιοτελείς σκοπούς (βλέπε σημείο 10 για “παράνομο πλουτισμό” και “εκατομμύρια”), οτιδήποτε άλλο εκτός της υιοθεσίας αποτελεί οικονομική αυτοκτονία.
Κάποιος με ιδιοτελείς σκοπούς προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδα του. Και τα χρήματα της υιοθεσίας αποτελούν το μεγαλύτερο δυνατό έσοδο που μπορεί να αποφέρει ένα ελληνικό αδέσποτο.
ο ιδιοκτήτης του Μπούμπη με τον Μπούμπη
που τώρα ζει μια άλλη ζωή
1. Τα ελληνικά αδέσποτα που μεταφέρονται στο εξωτερικό για υιοθεσία μήπως καταλήγουν στην βιομηχανία κρέατος; (να γίνουν λουκάνικα στην Γερμανία π.χ. )
Το να μαζέψει κάποιος έναν τυχαίο σκύλο από τον δρόμο και να τον διοχετεύσει στην βιομηχανία τροφίμων αποτελεί έγκλημα κατά της δημόσιας υγείας.
Ιδίως αν το ζώο έχει πρώτα εμβολιαστεί και θεραπευτεί με φάρμακα που είναι απαγορευμένα στην τροφική αλυσίδα.
Αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας το να υποστηρίζει κανείς ότι ένα ζωοφιλικό σωματείο από την Ελλάδα μπορεί επί χρόνια να διοχετεύει ανενόχλητο ελληνικά αδέσποτα στην γερμανική βιομηχανία κρέατος. Παρακάμπτοντας όλους τους ευρωπαϊκούς νόμους και όλους τους ελέγχους για την δημόσια υγεία. Χωρίς καμία ευρωπαϊκή Αρχή να έχει υποπτευθεί το παραμικρό.
Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ένα ελληνικό φιλοζωικό σωματείο είναι ικανό για τέτοιο έγκλημα, η οικονομική πλευρά είναι εντελώς ασύμφορη.
Τα γερμανικά εργοστάσια κρέατος αγοράζουν χοιρινό κρέας σε τιμές χονδρικής για 1.5 ευρώ / κιλό. Νόμιμα και με έλεγχο του Υγειονομικού. Πόσα θα έδιναν για ένα παράνομο ζώο;
Ένα μεσαίο σκυλί 20 κιλών αποφέρει το πολύ 30 ευρώ σαν έσοδα, αν υποθέσουμε ότι πουλιέται για λουκάνικα. Την ίδια στιγμή το σωματείο ξόδεψε τουλάχιστον 200 για την μεταφορά του και την ίδια στιγμή υπάρχουν οικογένειες που θα έδιναν 200 - 250 ευρώ για να το υιοθετήσουν.
Σε αντίθεση με τις υιοθεσίες, που είναι δυνατές μόνο στο εξωτερικό, η (παράνομη) διοχέτευση αδέσποτων ζώων στην βιομηχανία κρέατος γίνεται και στην Ελλάδα. Κάποιος που θέλει να βγάλει λεφτά διοχετεύοντας αδέσποτα ζώα στην κρεατοβιομηχανία, θα ήταν ανόητος να τα μεταφέρει ζωντανά σε απόσταση 4000 χλμ. Θα τα έσφαζε επί τόπου και θα τα μετέφερε στο κοντινότερο εργοστάσιο.
Κάποιος που – σύμφωνα με τις φήμες – μπορεί να ξεγελάσει όλες τις υγειονομικές υπηρεσίες της Ευρώπης, μπορεί να κάνει το ίδιο και στην Ελλάδα (και μάλλον πιό εύκολα).
2. Μήπως καταλήγουν στην βιομηχανία δέρματος; (παπούτσια και τσάντες) Είτε στην βιομηχανία γούνας;
Ένα δέρμα από αγελάδα (κατεργασμένο) κοστίζει σε μια βιοτεχνία παπουτσιών περίπου 70 ευρώ. Ένα δέρμα προβάτου ή γουρουνιού κοστίζει 20 – 30 ευρώ. Κατεργασμένο πάντα.
Το δέρμα ενός σκύλου έχει σημαντικά μικρότερο εμβαδόν από εκείνο της αγελάδας. Αναλογικά, τα έσοδα θα ήταν 10 – 15 ευρώ αν ένας σκύλος πουλιόνταν σε βυρσοδεψείο. Αν αναλογιστούμε ότι η υιοθεσία του ίδιου σκύλου αποφέρει 200-250 ευρώ σαν έσοδο, τα υπόλοιπα λόγια περιττεύουν.
Κατά τα άλλα ισχύει ότι και για τα προηγούμενα σημεία. Κατεργασία δέρματος γίνεται και στην Ελλάδα – υιοθεσίες όχι.
Κάποιος που θέλει να βγάλει εκατομμύρια από τα αδέσποτα – όπως υποστηρίζουν οι φήμες – δεν τα μεταφέρει στην Ευρώπη. Τα μεταφέρει στο κοντινότερο βυρσοδεψείο.
Όσο για την βιομηχανία γούνας, αυτή είναι σχεδόν ανύπαρκτη στην Δ. Ευρώπη. Αν τα σωματεία απέβλεπαν στον προσωπικό πλουτισμό των μελών τους, θα έπρεπε να στέλνουν τα αδέσποτα ζώα στην Καστοριά, όχι στην Γερμανία.
3. Μήπως καταλήγουν στην βιομηχανία καλλυντικών; (σαν κολλαγόνο)
Το κολλαγόνο κοστίζει σε χονδρική τιμή αγοράς 1.8 – 2.0 ευρώ / κιλό.
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι όλος ο σκύλος θα μπορούσε να γίνει κολλαγόνο – φυσιολογικά γίνεται μόνο το 5% του σωματικού βάρους – πάλι τα έσοδα αυτής της συναλλαγής θα ήταν μηδαμινά σε σύγκριση με μια υιοθεσία.
Κατά τα άλλα ισχύει ότι και για τα προηγούμενα σημεία. Βιομηχανία καλλυντικών υπάρχει και στην Ελλάδα – υιοθεσίες όχι.
Κάποιος που θέλει να βγάλει εκατομμύρια από τα αδέσποτα – όπως υποστηρίζουν οι φήμες – δεν τα μεταφέρει στην Ευρώπη. Τα μεταφέρει στο κοντινότερο εργαστήριο καλλυντικών.
4. Μήπως καταλήγουν σαν πειραματόζωα;
Ένα εργαστήριο που χρειάζεται πειραματόζωα πληρώνει πολύ λιγότερα από μια οικογένεια που θέλει να υιοθετήσει.
Συμπληρωματικά, η χρήση πειραματόζωων πρέπει να εγκρίνεται από το κράτος. Υπάρχουν – τουλάχιστον στην Δ. Ευρώπη – αυστηρότατοι περιορισμοί στην χρήση πειραματόζωων Ανάμεσα στις άλλες προϋποθέσεις, ο επιστήμονας που θέλει να πειραματιστεί υποχρεούται να τεκμηριώσει την προέλευση των ζώων που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει
Επίσης είναι υποχρεωμένος να στοιχειοθετήσει τις συνθήκες των πειραμάτων του. Αλλιώς τα πειράματα δεν είναι επαληθεύσιμα και δεν αναγνωρίζονται σαν επιστημονική έρευνα.
Όλοι αυτοί οι γραφειοκρατικοί / επιστημονικοί περιορισμοί κάνουν για τον επιστήμονα την χρήση αδέσποτων άγνωστης προέλευσης και άγνωστης προϊστορίας εντελώς ασύμφορη. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2007 χρησιμοποιήθηκαν στην Γερμανία 4794 σκύλοι και 802 γάτες σαν πειραματόζωα 'Όλα τα ζώα προέρχονταν από εκτροφή του εργαστηρίου, κανένα δεν αγοράστηκε από τρίτους.
Αν κάποιος έχει στην διάθεση του στοιχεία για παράνομα εργαστήρια που χρησιμοποιούν αδέσποτα ζώα, τότε πρόκειται για ικανότερο ντετέκτιβ από τις γερμανικές αρχές. Δεν έχει παρά να δώσει τα στοιχεία του στην γερμανική αστυνομία.
15. Τελικά συμπεράσματα
Πολύ θα επιθυμούσαμε να μην χρειάζεται να μεταφέρουμε ελληνικά αδέσποτα στο εξωτερικό προκειμένου να υιοθετηθούν. Θα ήταν 100Χ προτιμότερο, αν μπορούσαν να ζήσουν αξιοπρεπώς στην χώρα μας.
Πολύ θα επιθυμούσαμε να μην υπήρχαν (τόσα) αδέσποτα ζώα στους ελληνικούς δρόμους. Αυτό θα γίνονταν πραγματικότητα, αν η Πολιτεία φρόντιζε για την τήρηση των νόμων που έχει η ίδια θεσπίσει.
Η δραστηριότητες μας είναι 100% ανιδιοτελείς και γίνονται αποκλειστικά προς όφελος των ζώων.
Αλλά ακόμα και αν οι φήμες που μας θέλουν να βγάζουμε “εκατομμύρια” από τις εξαγωγές αδέσποτων ήταν αληθινές, οι υιοθεσίες από οικογένειες του εξωτερικού είναι μονόδρομος. Οποιαδήποτε άλλη κατάληξη των ζώων (θανάτωση σε άσυλα, διοχέτευση στην βιομηχανία κ.α. ) δεν αποφέρει οικονομικό όφελος.
Όλα τα οικονομικά μεγέθη (π.χ. έξοδα μεταφοράς, έσοδα από υιοθεσία, τιμές βιομηχανικών πρώτων υλών) είναι πολύ εύκολα επαληθεύσιμα, και μάλιστα από ανεξάρτητες πηγές.
Αυτό το απλό γεγονός μας αφήνει πραγματικά άφωνους μπροστά στο μέγεθος της λασπολογίας εναντίον των φιλοζωικών σωματείων που υποστηρίζουν τις υιοθεσίες του εξωτερικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου