Υιοθεσίες αδέσποτων ζώων στο εξωτερικό
Μύθοι και πραγματικότητα για τις υιοθεσίες του εξωτερικού.
Ένα κείμενο από τα μέλη του Σωματείου Περίθαλψης και Προστασίας Αδέσποτων Ζώων Stray.gr
1. Εισαγωγή
Στην Ελλάδα ζουν δυστυχώς πολλά αδέσποτα ζώα. Μέχρι στιγμής, κανένας τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου....
δεν έχει αποδειχθεί αποτελεσματικός. Εμείς – τα μέλη του σωματείου Stray.gr – πιστεύουμε ότι η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε με τις υπάρχουσες συνθήκες σ' αυτά τα ζώα είναι να τα μεταφέρουμε σε χώρες της Δ. Ευρώπης και να φροντίσουμε να υιοθετηθούν από κατάλληλες οικογένειες.
Παράλληλα καταβάλουμε προσπάθειες για να πραγματοποιούνται υιοθεσίες από ελληνικές οικογένειες. Το ποσοστό όμως αυτό είναι μικρό καθότι οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους προτιμούν τα μικρόσωμα και τα καθαρόαιμα. Ένας ακόμα λόγος που δυσχεραίνει τις ελληνικές υιοθεσίες είναι η γενικότερη νοοτροπία περί διαβίωσης των κατοικίδιων. Οι περισσότεροι που ζητούν να υιοθετήσουν αδέσποτο ζώο θεωρούν καταλληλότερο τόπο διαμονής του, τις ταράτσες, τα μπαλκόνια και τις αυλές. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται να αποκτήσουν έναν ημίαιμο τετράποδο φίλο και να τον εντάξουν στο τρόπο ζωής τους.
Στο παρακάτω κείμενο δίνουμε μερικές απαντήσεις σε ερωτήσεις που μας έχουν τεθεί και σε κατηγορίες που έχουν εκτοξευθεί εναντίον των φιλοζωικών σωματείων που ασχολούνται με τις υιοθεσίες του εξωτερικού.
2. Ποιες είναι – συνοπτικά – οι ελληνικές συνθήκες;
Εκτιμάμε ότι στην Αθήνα και μόνο ζουν 12000 – 15000 αδέσποτοι σκύλοι. Ο αριθμός των αδέσποτων γάτων δεν μπορεί να εκτιμηθεί, γιατί οι γάτες είναι νυκτόβια ζώα και συνήθως κρύβονται.
Αν και η φυσιολογική διάρκεια ζωής ενός σκύλου είναι τα 11 – 13 χρόνια (ανάλογα με την ράτσα), τα ελληνικά αδέσποτα έχουν μέσο όρο ζωής μόλις τα 2.5 χρόνια. Όσα επιβιώνουν από τα αυτοκίνητα και τις φόλες, πεθαίνουν από ερλιχείωση και καλαζάρ. Με τόσο σύντομη ζωή, ο αριθμός τους θα ήταν σημαντικά μικρότερος – αν δεν “φρόντιζαν” οι συμπολίτες μας να δημιουργούν συνεχώς καινούργια αδέσποτα.
ζώα που αγοράστηκαν και “ξαφνικά” έγιναν ενοχλητικά
ζώα που αποδείχτηκαν “άχρηστα” για τον σκοπό που αποκτήθηκαν. Π.χ. κυνηγόσκυλα που δεν κυνηγάνε καλά κατά την γνώμη του ιδιοκτήτη τους.
ζώα από γέννες κατοικίδιων. Οι Έλληνες αρνούνται πεισματικά να στειρώσουν τα κατοικίδια τους. Αλλά ένας θηλυκός σκύλος γεννάει 3Χ τον χρόνο από 4 έως 6 κουτάβια. Για την γάτα ισχύουν τα ίδια περίπου νούμερα.
Ελάχιστα από αυτά τα νεογέννητα βρίσκουν καινούργιες οικογένειες. Ποιος έχει στον κοινωνικό του περίγυρο 15 οικογένειες κάθε χρόνο που θέλουν να υιοθετήσουν ζώο;
Όσα νεογέννητα δεν υιοθετούνται, θανατώνονται ή καταλήγουν αδέσποτα
Υπάρχει δυστυχώς μια διαρκής ανανέωση του αριθμού των αδέσποτων ζώων. Μόνο ο γρήγορος μαζικός θάνατος τους από τις ρόδες κάποιου αυτοκινήτου, είτε από φόλα, είτε από πείνα τα εμποδίζει από το να πλημμυρίσουν τους δρόμους.
Η Πολιτεία έχει θεσπίσει νόμους - μαζί με τα ανάλογα κονδύλια – για την περίθαλψη των αδέσποτων ζώων. Κάθε δήμος υποχρεούται να συντηρεί άσυλο αδέσποτων ζώων και να κάνει στειρώσεις. Ελάχιστοι δήμοι εφαρμόζουν τον νόμο, οι περισσότεροι δυστυχώς όχι.
Στην καλύτερη περίπτωση, βρίσκουμε τα αδέσποτα ζώα παρατημένα στην άκρη κάποιου δρόμου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα βρίσκουμε κακοποιημένα, ανάπηρα, είτε κλεισμένα σε μια πλαστική σακούλα και πεταμένα στον κάδο των απορριμμάτων
3. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από τις υιοθεσίες του εξωτερικού προκειμένου να βοηθήσουμε τα ζώα;
Θεωρητικά, ναι.
Θεωρητικά, θα έπρεπε να εφαρμόζονται οι νόμοι, να λειτουργούν άσυλα, να γίνονται στειρώσεις και να τιμωρούνται όσοι εγκαταλείπουν ζώα στον δρόμο
Θεωρητικά, θα μπορούσαν περισσότεροι συμπολίτες μας να δείξουν περισσότερη ευαισθησία και να υιοθετήσουν ένα αδέσποτο ζώο.
Πρακτικά, γίνονται ελάχιστα (ή τίποτα) από τα παραπάνω.
Η υιοθεσία τους από οικογένειες του εξωτερικού αποτελεί την πιο χρονοβόρα και την πιο δαπανηρή λύση. Αλλά είναι η μόνη πρακτική λύση που μπορούν να δώσουν απλοί πολίτες σαν εμάς.
Οτιδήποτε άλλο καταδικάζει το αδέσποτο ζώο σε μια απελπιστικά σύντομη ζωή και έναν αποτρόπαιο θάνατο από αυτοκίνητο, φόλα, ή πείνα.
Είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις. Αν κάποιος μπορεί να μας υποδείξει κάποια εφαρμόσιμη μέθοδο προκειμένου να βοηθηθούν τα αδέσποτα ζώα κάτω από τις υπάρχουσες ελληνικές συνθήκες, είμαστε πρόθυμοι να συζητήσουμε.
4. Είναι αλήθεια ότι οι οικογένειες στις χώρες της Δ. Ευρώπης που υιοθετούν ένα αδέσποτο από την Ελλάδα πληρώνουν γι αυτό;
Η Γερμανική ανάδοχη οικογένεια του ζώου, υποχρεούται να καταβάλει τέλη προστασίας - υιοθεσίας (Schutzgebühr) στο σωματείο ή στο κυνοκομείο που διεκπεραιώνει την υιοθεσία.
Το ποσό αυτό δεν αποτελεί αντίτιμο της υιοθεσίας, αλλά ως η εκεί νομοθεσία επιβάλει επέχουν θέση εγγυήσεως και καλύπτουν τα έξοδα εμβολίων, εξετάσεων, αποπαρασίτωσης, στείρωσης, ηλεκτρονικής σήμανσης ή άλλης επέμβασης, καθώς και της μεταφοράς του ζώου.
5. Είναι αλήθεια ότι το σωματείο ζητάει οικονομική ενίσχυση γιά την δράση του;
Ναι. Με πολλούς τρόπους, ένας από τους οποίους είναι μέσω του ίντερνετ. Οι δωρεές από φίλους και υποστηρικτές καθώς και οι εισφορές από τα μέλη του σωματείου καλύπτουν τα υπόλοιπα έξοδα για τις υιοθεσίες.
6. Πώς γίνονται οι υιοθεσίες;
Στην αρχή κάθε υιοθεσίας υπάρχει πάντοτε μια τραγική ιστορία. Τα ζώα τα βρίσκουμε είτε οι ίδιοι στους δρόμους και σε κάδους απορριμμάτων, είτε μας τα φέρνουν περαστικοί, τυχαίοι διαβάτες, είτε μας ειδοποιούν να τα πάρουμε από κάπου.
Τα ζώα είναι πάντοτε σε κακή κατάσταση και πάντοτε χρειάζονται γιατρό. Στις καλύτερες περιπτώσεις το ζώο μπορεί να ανακτήσει τις δυνάμεις του με μια απλή αποπαρασίτωση. Στις υπόλοιπες – που είναι μακράν οι πιο πολυάριθμες – απαιτούνται πολύπλοκες (ορθοπεδικές) εγχειρήσεις και μακροχρόνιες θεραπείες.
Αφού το ζώο ανακτήσει τις δυνάμεις του – κάτι που κρατάει από μερικές μέρες έως και έναν χρόνο – φροντίζουμε να εμβολιαστεί, να στειρωθεί (αν έχει την κατάλληλη ηλικία) και να σημανθεί με μικροτσίπ, όπως ορίζει ο νόμος. Ταυτόχρονα, γίνονται εξετάσεις για τις μεσογειακές ασθένειες (καλαζάρ, ερλιχείωση). Αν το ζώο είναι υγιές, εκδίδεται ευρωπαϊκό διαβατήριο.
Κατόπιν αρχίζει η διαδικασία της εξεύρεσης κατάλληλης οικογένειας για υιοθεσία. Εννοείται ότι θα προτιμούσαμε να υπήρχαν αρκετές κατάλληλες οικογένειες στην Ελλάδα. Επειδή δεν υπάρχουν, επεκτεινόμαστε αναγκαστικά στις χώρες της Δ. Ευρώπης.
Αφού βρεθεί η ενδιαφερόμενη οικογένεια, το γερμανικό συνεργαζόμενο σωματείο φροντίζει με ελέγχους να κρίνει αν είναι κατάλληλη για την απόκτηση κατοικίδιου. Εάν το αποτέλεσμα είναι θετικό, ετοιμάζουμε την αποστολή του ζώου. Αυτή γίνεται συνήθως αεροπορικά, σε ειδικό κλουβί, εγκεκριμένο από τον παγκόσμιο σύνδεσμο αερομεταφορέων, την ΙΑΤΑ. Αν το κλουβί δεν έχει την σφραγίδα της ΙΑΤΑ, καμία αεροπορική εταιρεία δεν δέχεται να το μεταφέρει.
Στο αεροδρόμιο υποδοχής περιμένει πάντοτε ένας εκπρόσωπος μας. Τις περισσότερες φορές είναι μαζί του η νέα οικογένεια του ζώου. Πριν γίνει η παράδοση, υπογράφεται συμφωνητικό υιοθεσίας. Μερικοί από τους όρους είναι:
Η οικογένεια που υιοθετεί εγγυάται την καλή μεταχείριση του ζώου.
Αν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούν να το κρατήσουν υποχρεούνται να επιστρέψουν το ζώο στο σωματείο.
Συμφωνούν και αποδέχονται τις προγραμματισμένες επισκέψεις των μελών του γερμανικού σωματείου, προκειμένου να διαπιστωθεί αν το ζώο περνάει καλά στο νέο του περιβάλλον. Όλες αυτές οι επισκέψεις στοιχειοθετούνται με φωτογραφίες και γραπτές αναφορές.
7. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι Ευρωπαίοι που θέλουν να υιοθετήσουν ένα αδέσποτο από την Ελλάδα;
Ίσως ακούγεται παράξενο για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά οι δυτικοευρωπαίοι θεωρούν την συμβίωση με ένα κατοικίδιο σαν έναν σημαντικό θετικό παράγοντα στην ζωή τους.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το 80% των Γερμανών θα ήθελε να ζει με έναν σκύλο. Στην πράξη, τα μισά (50%) γερμανικά νοικοκυριά έχουν τουλάχιστον ένα κατοικίδιο. Το 20% των νοικοκυριών έχει σκύλο. Για την Γαλλία και το Βέλγιο, το ποσοστό των νοικοκυριών με σκύλο αγγίζει το 40%.
Υπολογίζεται ότι μόνο στην Γερμανία υπάρχουν 500.000 σκυλιά κάθε χρόνο, που μπαίνουν σε μια οικογένεια. Από αυτά, τα 200.000 είναι σκυλιά ράτσας από αναγνωρισμένους εκτροφείς και τα υπόλοιπα 300.000 είναι ημίαιμα. Από τα 300.000 ημίαιμα, περίπου τα 120.000 προέρχονται από άλλες χώρες, όπως από την Ελλάδα, τη Ρουμανία, την Ουκρανία, την Ισπανία, την Τουρκία και την Πολωνία. Η Γαλλία και το Βέλγιο δέχονται ποσοστιαία ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς ζώων.
Ευτυχώς για τα ζώα που στέλνει το σωματείο μας στο εξωτερικό, είναι σχετικά εύκολο να βρουν μια καλή οικογένεια.
Ακόμα και αν αθροίσουμε όλα τα σκυλιά που στέλνουν όλα τα σωματεία από την Ελλάδα προς την Ευρώπη, ο συνολικός αριθμός είναι πολύ μικρότερος από τον αριθμό των οικογενειών που αναζητούν σκύλο.
Κάποιοι εκτιμούν ότι από την Ελλάδα εξάγονται 5.000 σκυλιά / χρόνο, εκτίμηση υπερβολική κατά την γνώμη μας. Αλλά ακόμα κι αν ο αριθμός αυτός αληθεύει, πάλι οι οικογένειες που είναι πρόθυμες να υιοθετήσουν είναι πολλαπλάσιες
8. Ναι αλλά στην Δ. Ευρώπη έχουν αναφερθεί πολλές περιπτώσεις κακοποίησης ζώων
Ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ότι οι χώρες της Δ. Ευρώπης αποτελούν παράδεισο. Φυσικά και υπάρχουν ψυχοπαθείς που κακοποιούν ζώα. Τουλάχιστον συλλαμβάνονται και τιμωρούνται – κάτι που δεν συμβαίνει πάντοτε στην Ελλάδα.
Ο αριθμός τους είναι μικροσκοπικός σε σχέση με τα εκατομμύρια των κανονικών φιλόζωων, αλλά τα περιστατικά παίρνουν δυσανάλογα μεγάλη δημοτικότητα
Το ότι υπάρχουν ελάχιστοι παράφρονες στις άλλες χώρες δεν μπορεί να έχει σχέση με τις οικογένειες που υιοθετούν τα δικά μας αδέσποτα.
Ελέγχουμε όλες τις οικογένειες – πάντοτε στο μέτρο του δυνατού. Θεωρούμε την πιθανότητα να επιλέξουμε κάποιον ακατάλληλο για υιοθεσία σχεδόν μηδενική.
9. Πώς είστε τόσο σίγουροι για τον αριθμό των υιοθεσιών; Πώς γνωρίζετε ότι τα σκυλιά δεν καταλήγουν σε άσυλα, όπου θανατώνονται μετά από λίγες μέρες λόγω έλλειψης χώρου;
Είμαστε σίγουροι γιατί για κάθε ζώο που στέλνουμε για υιοθεσία στο εξωτερικό έχουμε και τα στοιχεία μιας οικογένειας, μαζί με την γραπτή αναφορά που έκανε ο εκπρόσωπος μας επί τόπου μετά την υιοθεσία. Η αναλογία σκύλων : οικογενειών είναι 1 : 1, άρα κανένα ζώο δεν καταλήγει σε άσυλο.
Αλλά ακόμα και αν κάποιο ζώο κατέληγε σε άσυλο, η πληροφορία ότι θανατώνεται μετά από λίγες μέρες είναι τελείως λάθος. Στην Γερμανία – την χώρα υποδοχής σχεδόν όλων των ζώων που στέλνουμε στο εξωτερικό – κάτι τέτοιο απαγορεύεται ρητά από τον νόμο. Δεν μπορεί να υπάρξει άσυλο που θανατώνει σκυλιά λόγω ανεπάρκειας χώρων. Σε αντίθετη περίπτωση, ο υπεύθυνος συλλαμβάνεται και τιμωρείται από τον γερμανικό νόμο.
Όπως δείχνει και το σημείο (6) υπάρχουν περισσότερες οικογένειες που θέλουν να υιοθετήσουν ένα ζώο απ' ότι διαθέσιμα ζώα. Η πιθανότητα να “ξεμείνει” ένα ζώο σε άσυλο είναι πολύ μικρή. Πόσο μάλλον να θανατωθεί λόγω συνωστισμού. Με εξαίρεση τα ζώα που έχουν ιδιαίτερα προβλήματα (πολύ επιθετικά, προβληματική συμπεριφορά), όλα τα άλλα ζώα βρίσκουν γρήγορα μια οικογένεια.
Τέλος, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα αποτελούσε τεράστιο παραλογισμό εκ μέρους μας. Θα ήταν εντελώς παράλογο να μαζέψουμε ένα ζώο από τον δρόμο, να το περιθάλψουμε, να κάνουμε τόσα έξοδα για την περίθαλψη και την μεταφορά του, μόνο και μόνο για να θανατωθεί λίγες μέρες μετά σε κάποιο άσυλο. Ποιον θα ωφελούσε αυτό;
10. Ποιος εγγυάται ότι τα χρήματα που παίρνετε από τις υιοθεσίες και τις δωρεές από τους άλλους φιλόζωους πηγαίνουν για την προστασία των ζώων; Έχουν ακουστεί φήμες πως κάποιοι πλουτίζουν εις βάρος των ζώων και με πρόσχημα την προστασία τους.
Έχουν ακουστεί φήμες για εκατομμύρια – αφορολόγητων – ευρώ.
Ένα φιλοζωικό σωματείο δεν αποτελεί μυστική οργάνωση. Όλα γίνονται με απόλυτη διαφάνεια . Η ελληνική εφορία γνωρίζει τα προσωπικά περιουσιακά στοιχεία των μελών του σωματείου. Επίσης τα οικονομικά / φορολογικά του σωματείου είναι ανοιχτά για έλεγχο – και πρώτιστα στο ελληνικό κράτος.
Αν κάποιος έχει στην κατοχή του στοιχεία για φοροδιαφυγή, σπάταλη διαχείριση των πόρων του σωματείου και προσωπικό πλουτισμό κάτω από τον μανδύα της φιλοζωίας, ας τα καταθέσει. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν συκοφαντική δυσφήμιση.
Αν η περίθαλψη αδέσποτων και η υιοθεσία του στο εξωτερικό αποτελούσε τόσο προσοδοφόρα και εύκολη πηγή πλουτισμού, όσο λένε οι φήμες, τότε όλοι σχεδόν οι Έλληνες θα είχαν ξεχυθεί στους δρόμους να μαζεύουν αδέσποτα. Ιδίως σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Αν νομίζει κάποιος ότι μπορεί να βγάλει εκατομμύρια μαζεύοντας αδέσποτα, δεν έχει παρά να δοκιμάσει.
Οι ίδιες οι φήμες αντιφάσκουν μεταξύ τους. Από την μια μεριά, τα σωματεία “βγάζουν εκατομμύρια” από τις “εξαγωγές”, από την άλλη τα σκυλιά “πεθαίνουν από ευθανασία στα δημοτικά κυνοκομεία”. Ένα σκυλί που καταλήγει σε άσυλο προκειμένου να θανατωθεί, δεν είναι δυνατόν να αποφέρει το παραμικρό οικονομικό όφελος. Πως υποτίθεται ότι βγαίνουν τα λεφτά;
11. Σήμερα υπάρχει μόνο η δική σας εγγύηση, ότι οι οικογένειες που υιοθετούν αδέσποτα είναι κατάλληλες. Μήπως θα ήταν καλύτερα να υπάρχει ένας κρατικός έλεγχος; Μήπως θα έπρεπε το ελληνικό κράτος να ελέγχει τις αλλοδαπές οικογένειες που υιοθετούν αδέσποτα;
Δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θα υποδείξουμε στην ελληνική Πολιτεία, τι να κάνει. Από όσο ξέρουμε, η Πολιτεία δεν σκοπεύει καν να μας ρωτήσει (δυστυχώς), αν θελήσει να εφαρμόσει κάτι στον τομέα της προστασίας των ζώων. Αν η ελληνική Πολιτεία αποφασίσει να κάνει δικούς της ελέγχους για τις υιοθεσίες στο εξωτερικό, δεν έχουμε καμία δύναμη να αλλάξουμε κάτι.
Στην Ελλάδα, το 80% των νόμων / κανονισμών για την προστασία των ζώων δεν τηρούνται. Και ξαφνικά θα θέλαμε η ελληνική Πολιτεία να ελέγξει τους αλλοδαπούς;
Μια λογική απαίτηση κατά την γνώμη μας είναι η απαίτηση να τηρούνται οι νόμοι περί προστασίας των ζώων στα κράτη υποδοχής. Αυτό γίνεται ήδη έτσι κι αλλιώς. Οι νόμοι περί προστασίας των ζώων στις χώρες της Δ. Ευρώπης είναι πολύ πιο αυστηροί από τον αντίστοιχο ελληνικό. Και εφαρμόζονται σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ όσο στην Ελλάδα.
Σαν άνθρωποι που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό, δεν έχουμε να αποκρύψουμε κάτι. Αν η ελληνική Πολιτεία θελήσει να ελέγξει οτιδήποτε, ούτε θέλουμε ούτε μπορούμε να την εμποδίσουμε.
Αλλά πως θα ελέγξει η ελληνική Πολιτεία τις αλλοδαπές οικογένειες που θέλησαν να υιοθετήσουν ένα αδέσποτο ζώο από την Ελλάδα; Ιδίως όταν η ίδια δεν μεριμνά για τα αδέσποτα και αφήνει ατιμώρητα αισχρά παραδείγματα κακοποίησης ζώων στην χώρα μας;
Η ελληνική Πολιτεία είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί να ελέγξει τους έλληνες πολίτες πάνω στο άν τηρούν τους νόμους προστασίας των ζώων. Με ποιά μέσα, με ποιες υποδομές και με τι πόρους θα ελέγξει τους αλλοδαπούς;
Πάνω σε ποιά νομική βάση θα γίνει αυτό; Πώς είναι (νομικά) δυνατόν να ελέγχει το ελληνικό κράτος τις γερμανικές οικογένειες, πάνω στο αν τηρούν τους ελληνικούς νόμους;
12. Οι μεταφορές ζώων στο εξωτερικό είναι παράνομες; Ποιο είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς των αδέσποτων ζώων;
Όχι, οι μεταφορές δεν είναι παράνομες, αν γίνονται σύμφωνα με τις συνθήκες που ορίζει ο νόμος περί προστασίας ζώων. Κάτι που σαφώς συμβαίνει με τις μεταφορές που αναλαμβάνουμε εμείς.
Από νομική άποψη, έχει κανείς τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις όταν μεταφέρει τον σκύλο του από την Τρίπολη στην Λάρισα και τα ίδια δικαιώματα / υποχρεώσεις όταν τον μεταφέρει από την Τρίπολη στο Μόναχο. Μέσα στα σύνορα της Ε.Ε. δεν μπορούν να υπάρχουν διακρίσεις.
Θεωρητικά, τα αδέσποτα ζώα ανήκουν στον δήμο της περιοχής όπου ζουν. Θεωρητικά, ο δήμος θα μπορούσε να μας μηνύσει για απαγωγή της “περιουσίας” του.
Αν γινόταν αυτό, ο δήμος θα έπρεπε να παραδεχτεί ανοιχτά ότι
(α) έχει αδέσποτα ζώα στα όρια της δικαιοδοσίας του
(β) όλα αυτά τα χρόνια έχει εισπράξει κονδύλια από το κράτος χωρίς να λειτουργήσει τα άσυλα ζώων που προβλέπει ο νόμος.
Πρακτικά, κανένας δήμος δεν έχει προβεί σε ενέργειες εναντίον μας μέχρι τώρα.
13. Έχουν γίνει επερωτήσεις από βουλευτές και ευρωβουλευτές κατά της εξαγωγής των ζώων;
Ναι. Από (ευρω)βουλευτές.
Αλλά η αγόρευση ενός βουλευτή στο κοινοβούλιο δεν σημαίνει ότι γίνονται τα όσα περιγράφει. Αποτελεί κοινοβουλευτικό δικαίωμα κάθε βουλευτή να κάνει μια επερώτηση. Το ότι έγινε μια επερώτηση δεν σημαίνει ότι τα λόγια του (ευρω)βουλευτή ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
14. Ποιος εγγυάται ότι τα ζώα που προορίζονται για υιοθεσία στο εξωτερικό καταλήγουν πραγματικά σε υιοθεσίες; Ποιος εγγυάται ότι όλα (είτε ένα ποσοστό από) τα εξαγόμενα ζώα δεν έχει κάποια φριχτή κατάληξη;
Το εγγυάται η λογική. Η οικονομική λογική.
Η περισυλλογή, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (που συχνότατα περιλαμβάνει εγχειρίσεις), ο εμβολιασμός, το τσιπάρισμα, και η (αερο)μεταφορά κοστίζουν τουλάχιστον 200 ευρώ. Και αυτό στις πιο ευνοϊκές περιπτώσεις, όταν το ζώο είναι υγιές.
Τα νούμερα είναι πολύ εύκολο να επαληθευτούν.
Μια υιοθεσία αποφέρει σαν έσοδο 150 – 250 ευρώ, καλύπτει δηλαδή ένα μέρος των εξόδων. Οποιαδήποτε κατάληξη του ζώου εκτός της υιοθεσίας αποφέρει λιγότερο από 200 ευρώ. Είναι δηλαδή οικονομικά ασύμφορη.
Ιδίως αν υποθέσουμε ότι τα μέλη του σωματείου έχουν ιδιοτελείς σκοπούς (βλέπε σημείο 10 για “παράνομο πλουτισμό” και “εκατομμύρια”), οτιδήποτε άλλο εκτός της υιοθεσίας αποτελεί οικονομική αυτοκτονία.
Κάποιος με ιδιοτελείς σκοπούς προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδα του. Και τα χρήματα της υιοθεσίας αποτελούν το μεγαλύτερο δυνατό έσοδο που μπορεί να αποφέρει ένα ελληνικό αδέσποτο.
Μύθοι και πραγματικότητα για τις υιοθεσίες του εξωτερικού.
Ένα κείμενο από τα μέλη του Σωματείου Περίθαλψης και Προστασίας Αδέσποτων Ζώων Stray.gr
1. Εισαγωγή
Στην Ελλάδα ζουν δυστυχώς πολλά αδέσποτα ζώα. Μέχρι στιγμής, κανένας τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου....
δεν έχει αποδειχθεί αποτελεσματικός. Εμείς – τα μέλη του σωματείου Stray.gr – πιστεύουμε ότι η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε με τις υπάρχουσες συνθήκες σ' αυτά τα ζώα είναι να τα μεταφέρουμε σε χώρες της Δ. Ευρώπης και να φροντίσουμε να υιοθετηθούν από κατάλληλες οικογένειες.
Παράλληλα καταβάλουμε προσπάθειες για να πραγματοποιούνται υιοθεσίες από ελληνικές οικογένειες. Το ποσοστό όμως αυτό είναι μικρό καθότι οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους προτιμούν τα μικρόσωμα και τα καθαρόαιμα. Ένας ακόμα λόγος που δυσχεραίνει τις ελληνικές υιοθεσίες είναι η γενικότερη νοοτροπία περί διαβίωσης των κατοικίδιων. Οι περισσότεροι που ζητούν να υιοθετήσουν αδέσποτο ζώο θεωρούν καταλληλότερο τόπο διαμονής του, τις ταράτσες, τα μπαλκόνια και τις αυλές. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται να αποκτήσουν έναν ημίαιμο τετράποδο φίλο και να τον εντάξουν στο τρόπο ζωής τους.
Στο παρακάτω κείμενο δίνουμε μερικές απαντήσεις σε ερωτήσεις που μας έχουν τεθεί και σε κατηγορίες που έχουν εκτοξευθεί εναντίον των φιλοζωικών σωματείων που ασχολούνται με τις υιοθεσίες του εξωτερικού.
2. Ποιες είναι – συνοπτικά – οι ελληνικές συνθήκες;
Εκτιμάμε ότι στην Αθήνα και μόνο ζουν 12000 – 15000 αδέσποτοι σκύλοι. Ο αριθμός των αδέσποτων γάτων δεν μπορεί να εκτιμηθεί, γιατί οι γάτες είναι νυκτόβια ζώα και συνήθως κρύβονται.
Αν και η φυσιολογική διάρκεια ζωής ενός σκύλου είναι τα 11 – 13 χρόνια (ανάλογα με την ράτσα), τα ελληνικά αδέσποτα έχουν μέσο όρο ζωής μόλις τα 2.5 χρόνια. Όσα επιβιώνουν από τα αυτοκίνητα και τις φόλες, πεθαίνουν από ερλιχείωση και καλαζάρ. Με τόσο σύντομη ζωή, ο αριθμός τους θα ήταν σημαντικά μικρότερος – αν δεν “φρόντιζαν” οι συμπολίτες μας να δημιουργούν συνεχώς καινούργια αδέσποτα.
ζώα που αγοράστηκαν και “ξαφνικά” έγιναν ενοχλητικά
ζώα που αποδείχτηκαν “άχρηστα” για τον σκοπό που αποκτήθηκαν. Π.χ. κυνηγόσκυλα που δεν κυνηγάνε καλά κατά την γνώμη του ιδιοκτήτη τους.
ζώα από γέννες κατοικίδιων. Οι Έλληνες αρνούνται πεισματικά να στειρώσουν τα κατοικίδια τους. Αλλά ένας θηλυκός σκύλος γεννάει 3Χ τον χρόνο από 4 έως 6 κουτάβια. Για την γάτα ισχύουν τα ίδια περίπου νούμερα.
Ελάχιστα από αυτά τα νεογέννητα βρίσκουν καινούργιες οικογένειες. Ποιος έχει στον κοινωνικό του περίγυρο 15 οικογένειες κάθε χρόνο που θέλουν να υιοθετήσουν ζώο;
Όσα νεογέννητα δεν υιοθετούνται, θανατώνονται ή καταλήγουν αδέσποτα
Υπάρχει δυστυχώς μια διαρκής ανανέωση του αριθμού των αδέσποτων ζώων. Μόνο ο γρήγορος μαζικός θάνατος τους από τις ρόδες κάποιου αυτοκινήτου, είτε από φόλα, είτε από πείνα τα εμποδίζει από το να πλημμυρίσουν τους δρόμους.
Η Πολιτεία έχει θεσπίσει νόμους - μαζί με τα ανάλογα κονδύλια – για την περίθαλψη των αδέσποτων ζώων. Κάθε δήμος υποχρεούται να συντηρεί άσυλο αδέσποτων ζώων και να κάνει στειρώσεις. Ελάχιστοι δήμοι εφαρμόζουν τον νόμο, οι περισσότεροι δυστυχώς όχι.
Στην καλύτερη περίπτωση, βρίσκουμε τα αδέσποτα ζώα παρατημένα στην άκρη κάποιου δρόμου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα βρίσκουμε κακοποιημένα, ανάπηρα, είτε κλεισμένα σε μια πλαστική σακούλα και πεταμένα στον κάδο των απορριμμάτων
3. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από τις υιοθεσίες του εξωτερικού προκειμένου να βοηθήσουμε τα ζώα;
Θεωρητικά, ναι.
Θεωρητικά, θα έπρεπε να εφαρμόζονται οι νόμοι, να λειτουργούν άσυλα, να γίνονται στειρώσεις και να τιμωρούνται όσοι εγκαταλείπουν ζώα στον δρόμο
Θεωρητικά, θα μπορούσαν περισσότεροι συμπολίτες μας να δείξουν περισσότερη ευαισθησία και να υιοθετήσουν ένα αδέσποτο ζώο.
Πρακτικά, γίνονται ελάχιστα (ή τίποτα) από τα παραπάνω.
Η υιοθεσία τους από οικογένειες του εξωτερικού αποτελεί την πιο χρονοβόρα και την πιο δαπανηρή λύση. Αλλά είναι η μόνη πρακτική λύση που μπορούν να δώσουν απλοί πολίτες σαν εμάς.
Οτιδήποτε άλλο καταδικάζει το αδέσποτο ζώο σε μια απελπιστικά σύντομη ζωή και έναν αποτρόπαιο θάνατο από αυτοκίνητο, φόλα, ή πείνα.
Είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις. Αν κάποιος μπορεί να μας υποδείξει κάποια εφαρμόσιμη μέθοδο προκειμένου να βοηθηθούν τα αδέσποτα ζώα κάτω από τις υπάρχουσες ελληνικές συνθήκες, είμαστε πρόθυμοι να συζητήσουμε.
4. Είναι αλήθεια ότι οι οικογένειες στις χώρες της Δ. Ευρώπης που υιοθετούν ένα αδέσποτο από την Ελλάδα πληρώνουν γι αυτό;
Η Γερμανική ανάδοχη οικογένεια του ζώου, υποχρεούται να καταβάλει τέλη προστασίας - υιοθεσίας (Schutzgebühr) στο σωματείο ή στο κυνοκομείο που διεκπεραιώνει την υιοθεσία.
Το ποσό αυτό δεν αποτελεί αντίτιμο της υιοθεσίας, αλλά ως η εκεί νομοθεσία επιβάλει επέχουν θέση εγγυήσεως και καλύπτουν τα έξοδα εμβολίων, εξετάσεων, αποπαρασίτωσης, στείρωσης, ηλεκτρονικής σήμανσης ή άλλης επέμβασης, καθώς και της μεταφοράς του ζώου.
5. Είναι αλήθεια ότι το σωματείο ζητάει οικονομική ενίσχυση γιά την δράση του;
Ναι. Με πολλούς τρόπους, ένας από τους οποίους είναι μέσω του ίντερνετ. Οι δωρεές από φίλους και υποστηρικτές καθώς και οι εισφορές από τα μέλη του σωματείου καλύπτουν τα υπόλοιπα έξοδα για τις υιοθεσίες.
6. Πώς γίνονται οι υιοθεσίες;
Στην αρχή κάθε υιοθεσίας υπάρχει πάντοτε μια τραγική ιστορία. Τα ζώα τα βρίσκουμε είτε οι ίδιοι στους δρόμους και σε κάδους απορριμμάτων, είτε μας τα φέρνουν περαστικοί, τυχαίοι διαβάτες, είτε μας ειδοποιούν να τα πάρουμε από κάπου.
Τα ζώα είναι πάντοτε σε κακή κατάσταση και πάντοτε χρειάζονται γιατρό. Στις καλύτερες περιπτώσεις το ζώο μπορεί να ανακτήσει τις δυνάμεις του με μια απλή αποπαρασίτωση. Στις υπόλοιπες – που είναι μακράν οι πιο πολυάριθμες – απαιτούνται πολύπλοκες (ορθοπεδικές) εγχειρήσεις και μακροχρόνιες θεραπείες.
Αφού το ζώο ανακτήσει τις δυνάμεις του – κάτι που κρατάει από μερικές μέρες έως και έναν χρόνο – φροντίζουμε να εμβολιαστεί, να στειρωθεί (αν έχει την κατάλληλη ηλικία) και να σημανθεί με μικροτσίπ, όπως ορίζει ο νόμος. Ταυτόχρονα, γίνονται εξετάσεις για τις μεσογειακές ασθένειες (καλαζάρ, ερλιχείωση). Αν το ζώο είναι υγιές, εκδίδεται ευρωπαϊκό διαβατήριο.
Κατόπιν αρχίζει η διαδικασία της εξεύρεσης κατάλληλης οικογένειας για υιοθεσία. Εννοείται ότι θα προτιμούσαμε να υπήρχαν αρκετές κατάλληλες οικογένειες στην Ελλάδα. Επειδή δεν υπάρχουν, επεκτεινόμαστε αναγκαστικά στις χώρες της Δ. Ευρώπης.
Αφού βρεθεί η ενδιαφερόμενη οικογένεια, το γερμανικό συνεργαζόμενο σωματείο φροντίζει με ελέγχους να κρίνει αν είναι κατάλληλη για την απόκτηση κατοικίδιου. Εάν το αποτέλεσμα είναι θετικό, ετοιμάζουμε την αποστολή του ζώου. Αυτή γίνεται συνήθως αεροπορικά, σε ειδικό κλουβί, εγκεκριμένο από τον παγκόσμιο σύνδεσμο αερομεταφορέων, την ΙΑΤΑ. Αν το κλουβί δεν έχει την σφραγίδα της ΙΑΤΑ, καμία αεροπορική εταιρεία δεν δέχεται να το μεταφέρει.
Στο αεροδρόμιο υποδοχής περιμένει πάντοτε ένας εκπρόσωπος μας. Τις περισσότερες φορές είναι μαζί του η νέα οικογένεια του ζώου. Πριν γίνει η παράδοση, υπογράφεται συμφωνητικό υιοθεσίας. Μερικοί από τους όρους είναι:
Η οικογένεια που υιοθετεί εγγυάται την καλή μεταχείριση του ζώου.
Αν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούν να το κρατήσουν υποχρεούνται να επιστρέψουν το ζώο στο σωματείο.
Συμφωνούν και αποδέχονται τις προγραμματισμένες επισκέψεις των μελών του γερμανικού σωματείου, προκειμένου να διαπιστωθεί αν το ζώο περνάει καλά στο νέο του περιβάλλον. Όλες αυτές οι επισκέψεις στοιχειοθετούνται με φωτογραφίες και γραπτές αναφορές.
7. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι Ευρωπαίοι που θέλουν να υιοθετήσουν ένα αδέσποτο από την Ελλάδα;
Ίσως ακούγεται παράξενο για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά οι δυτικοευρωπαίοι θεωρούν την συμβίωση με ένα κατοικίδιο σαν έναν σημαντικό θετικό παράγοντα στην ζωή τους.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το 80% των Γερμανών θα ήθελε να ζει με έναν σκύλο. Στην πράξη, τα μισά (50%) γερμανικά νοικοκυριά έχουν τουλάχιστον ένα κατοικίδιο. Το 20% των νοικοκυριών έχει σκύλο. Για την Γαλλία και το Βέλγιο, το ποσοστό των νοικοκυριών με σκύλο αγγίζει το 40%.
Υπολογίζεται ότι μόνο στην Γερμανία υπάρχουν 500.000 σκυλιά κάθε χρόνο, που μπαίνουν σε μια οικογένεια. Από αυτά, τα 200.000 είναι σκυλιά ράτσας από αναγνωρισμένους εκτροφείς και τα υπόλοιπα 300.000 είναι ημίαιμα. Από τα 300.000 ημίαιμα, περίπου τα 120.000 προέρχονται από άλλες χώρες, όπως από την Ελλάδα, τη Ρουμανία, την Ουκρανία, την Ισπανία, την Τουρκία και την Πολωνία. Η Γαλλία και το Βέλγιο δέχονται ποσοστιαία ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς ζώων.
Ευτυχώς για τα ζώα που στέλνει το σωματείο μας στο εξωτερικό, είναι σχετικά εύκολο να βρουν μια καλή οικογένεια.
Ακόμα και αν αθροίσουμε όλα τα σκυλιά που στέλνουν όλα τα σωματεία από την Ελλάδα προς την Ευρώπη, ο συνολικός αριθμός είναι πολύ μικρότερος από τον αριθμό των οικογενειών που αναζητούν σκύλο.
Κάποιοι εκτιμούν ότι από την Ελλάδα εξάγονται 5.000 σκυλιά / χρόνο, εκτίμηση υπερβολική κατά την γνώμη μας. Αλλά ακόμα κι αν ο αριθμός αυτός αληθεύει, πάλι οι οικογένειες που είναι πρόθυμες να υιοθετήσουν είναι πολλαπλάσιες
8. Ναι αλλά στην Δ. Ευρώπη έχουν αναφερθεί πολλές περιπτώσεις κακοποίησης ζώων
Ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ότι οι χώρες της Δ. Ευρώπης αποτελούν παράδεισο. Φυσικά και υπάρχουν ψυχοπαθείς που κακοποιούν ζώα. Τουλάχιστον συλλαμβάνονται και τιμωρούνται – κάτι που δεν συμβαίνει πάντοτε στην Ελλάδα.
Ο αριθμός τους είναι μικροσκοπικός σε σχέση με τα εκατομμύρια των κανονικών φιλόζωων, αλλά τα περιστατικά παίρνουν δυσανάλογα μεγάλη δημοτικότητα
Το ότι υπάρχουν ελάχιστοι παράφρονες στις άλλες χώρες δεν μπορεί να έχει σχέση με τις οικογένειες που υιοθετούν τα δικά μας αδέσποτα.
Ελέγχουμε όλες τις οικογένειες – πάντοτε στο μέτρο του δυνατού. Θεωρούμε την πιθανότητα να επιλέξουμε κάποιον ακατάλληλο για υιοθεσία σχεδόν μηδενική.
9. Πώς είστε τόσο σίγουροι για τον αριθμό των υιοθεσιών; Πώς γνωρίζετε ότι τα σκυλιά δεν καταλήγουν σε άσυλα, όπου θανατώνονται μετά από λίγες μέρες λόγω έλλειψης χώρου;
Είμαστε σίγουροι γιατί για κάθε ζώο που στέλνουμε για υιοθεσία στο εξωτερικό έχουμε και τα στοιχεία μιας οικογένειας, μαζί με την γραπτή αναφορά που έκανε ο εκπρόσωπος μας επί τόπου μετά την υιοθεσία. Η αναλογία σκύλων : οικογενειών είναι 1 : 1, άρα κανένα ζώο δεν καταλήγει σε άσυλο.
Αλλά ακόμα και αν κάποιο ζώο κατέληγε σε άσυλο, η πληροφορία ότι θανατώνεται μετά από λίγες μέρες είναι τελείως λάθος. Στην Γερμανία – την χώρα υποδοχής σχεδόν όλων των ζώων που στέλνουμε στο εξωτερικό – κάτι τέτοιο απαγορεύεται ρητά από τον νόμο. Δεν μπορεί να υπάρξει άσυλο που θανατώνει σκυλιά λόγω ανεπάρκειας χώρων. Σε αντίθετη περίπτωση, ο υπεύθυνος συλλαμβάνεται και τιμωρείται από τον γερμανικό νόμο.
Όπως δείχνει και το σημείο (6) υπάρχουν περισσότερες οικογένειες που θέλουν να υιοθετήσουν ένα ζώο απ' ότι διαθέσιμα ζώα. Η πιθανότητα να “ξεμείνει” ένα ζώο σε άσυλο είναι πολύ μικρή. Πόσο μάλλον να θανατωθεί λόγω συνωστισμού. Με εξαίρεση τα ζώα που έχουν ιδιαίτερα προβλήματα (πολύ επιθετικά, προβληματική συμπεριφορά), όλα τα άλλα ζώα βρίσκουν γρήγορα μια οικογένεια.
Τέλος, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα αποτελούσε τεράστιο παραλογισμό εκ μέρους μας. Θα ήταν εντελώς παράλογο να μαζέψουμε ένα ζώο από τον δρόμο, να το περιθάλψουμε, να κάνουμε τόσα έξοδα για την περίθαλψη και την μεταφορά του, μόνο και μόνο για να θανατωθεί λίγες μέρες μετά σε κάποιο άσυλο. Ποιον θα ωφελούσε αυτό;
10. Ποιος εγγυάται ότι τα χρήματα που παίρνετε από τις υιοθεσίες και τις δωρεές από τους άλλους φιλόζωους πηγαίνουν για την προστασία των ζώων; Έχουν ακουστεί φήμες πως κάποιοι πλουτίζουν εις βάρος των ζώων και με πρόσχημα την προστασία τους.
Έχουν ακουστεί φήμες για εκατομμύρια – αφορολόγητων – ευρώ.
Ένα φιλοζωικό σωματείο δεν αποτελεί μυστική οργάνωση. Όλα γίνονται με απόλυτη διαφάνεια . Η ελληνική εφορία γνωρίζει τα προσωπικά περιουσιακά στοιχεία των μελών του σωματείου. Επίσης τα οικονομικά / φορολογικά του σωματείου είναι ανοιχτά για έλεγχο – και πρώτιστα στο ελληνικό κράτος.
Αν κάποιος έχει στην κατοχή του στοιχεία για φοροδιαφυγή, σπάταλη διαχείριση των πόρων του σωματείου και προσωπικό πλουτισμό κάτω από τον μανδύα της φιλοζωίας, ας τα καταθέσει. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν συκοφαντική δυσφήμιση.
Αν η περίθαλψη αδέσποτων και η υιοθεσία του στο εξωτερικό αποτελούσε τόσο προσοδοφόρα και εύκολη πηγή πλουτισμού, όσο λένε οι φήμες, τότε όλοι σχεδόν οι Έλληνες θα είχαν ξεχυθεί στους δρόμους να μαζεύουν αδέσποτα. Ιδίως σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Αν νομίζει κάποιος ότι μπορεί να βγάλει εκατομμύρια μαζεύοντας αδέσποτα, δεν έχει παρά να δοκιμάσει.
Οι ίδιες οι φήμες αντιφάσκουν μεταξύ τους. Από την μια μεριά, τα σωματεία “βγάζουν εκατομμύρια” από τις “εξαγωγές”, από την άλλη τα σκυλιά “πεθαίνουν από ευθανασία στα δημοτικά κυνοκομεία”. Ένα σκυλί που καταλήγει σε άσυλο προκειμένου να θανατωθεί, δεν είναι δυνατόν να αποφέρει το παραμικρό οικονομικό όφελος. Πως υποτίθεται ότι βγαίνουν τα λεφτά;
11. Σήμερα υπάρχει μόνο η δική σας εγγύηση, ότι οι οικογένειες που υιοθετούν αδέσποτα είναι κατάλληλες. Μήπως θα ήταν καλύτερα να υπάρχει ένας κρατικός έλεγχος; Μήπως θα έπρεπε το ελληνικό κράτος να ελέγχει τις αλλοδαπές οικογένειες που υιοθετούν αδέσποτα;
Δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θα υποδείξουμε στην ελληνική Πολιτεία, τι να κάνει. Από όσο ξέρουμε, η Πολιτεία δεν σκοπεύει καν να μας ρωτήσει (δυστυχώς), αν θελήσει να εφαρμόσει κάτι στον τομέα της προστασίας των ζώων. Αν η ελληνική Πολιτεία αποφασίσει να κάνει δικούς της ελέγχους για τις υιοθεσίες στο εξωτερικό, δεν έχουμε καμία δύναμη να αλλάξουμε κάτι.
Στην Ελλάδα, το 80% των νόμων / κανονισμών για την προστασία των ζώων δεν τηρούνται. Και ξαφνικά θα θέλαμε η ελληνική Πολιτεία να ελέγξει τους αλλοδαπούς;
Μια λογική απαίτηση κατά την γνώμη μας είναι η απαίτηση να τηρούνται οι νόμοι περί προστασίας των ζώων στα κράτη υποδοχής. Αυτό γίνεται ήδη έτσι κι αλλιώς. Οι νόμοι περί προστασίας των ζώων στις χώρες της Δ. Ευρώπης είναι πολύ πιο αυστηροί από τον αντίστοιχο ελληνικό. Και εφαρμόζονται σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ όσο στην Ελλάδα.
Σαν άνθρωποι που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό, δεν έχουμε να αποκρύψουμε κάτι. Αν η ελληνική Πολιτεία θελήσει να ελέγξει οτιδήποτε, ούτε θέλουμε ούτε μπορούμε να την εμποδίσουμε.
Αλλά πως θα ελέγξει η ελληνική Πολιτεία τις αλλοδαπές οικογένειες που θέλησαν να υιοθετήσουν ένα αδέσποτο ζώο από την Ελλάδα; Ιδίως όταν η ίδια δεν μεριμνά για τα αδέσποτα και αφήνει ατιμώρητα αισχρά παραδείγματα κακοποίησης ζώων στην χώρα μας;
Η ελληνική Πολιτεία είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί να ελέγξει τους έλληνες πολίτες πάνω στο άν τηρούν τους νόμους προστασίας των ζώων. Με ποιά μέσα, με ποιες υποδομές και με τι πόρους θα ελέγξει τους αλλοδαπούς;
Πάνω σε ποιά νομική βάση θα γίνει αυτό; Πώς είναι (νομικά) δυνατόν να ελέγχει το ελληνικό κράτος τις γερμανικές οικογένειες, πάνω στο αν τηρούν τους ελληνικούς νόμους;
12. Οι μεταφορές ζώων στο εξωτερικό είναι παράνομες; Ποιο είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς των αδέσποτων ζώων;
Όχι, οι μεταφορές δεν είναι παράνομες, αν γίνονται σύμφωνα με τις συνθήκες που ορίζει ο νόμος περί προστασίας ζώων. Κάτι που σαφώς συμβαίνει με τις μεταφορές που αναλαμβάνουμε εμείς.
Από νομική άποψη, έχει κανείς τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις όταν μεταφέρει τον σκύλο του από την Τρίπολη στην Λάρισα και τα ίδια δικαιώματα / υποχρεώσεις όταν τον μεταφέρει από την Τρίπολη στο Μόναχο. Μέσα στα σύνορα της Ε.Ε. δεν μπορούν να υπάρχουν διακρίσεις.
Θεωρητικά, τα αδέσποτα ζώα ανήκουν στον δήμο της περιοχής όπου ζουν. Θεωρητικά, ο δήμος θα μπορούσε να μας μηνύσει για απαγωγή της “περιουσίας” του.
Αν γινόταν αυτό, ο δήμος θα έπρεπε να παραδεχτεί ανοιχτά ότι
(α) έχει αδέσποτα ζώα στα όρια της δικαιοδοσίας του
(β) όλα αυτά τα χρόνια έχει εισπράξει κονδύλια από το κράτος χωρίς να λειτουργήσει τα άσυλα ζώων που προβλέπει ο νόμος.
Πρακτικά, κανένας δήμος δεν έχει προβεί σε ενέργειες εναντίον μας μέχρι τώρα.
13. Έχουν γίνει επερωτήσεις από βουλευτές και ευρωβουλευτές κατά της εξαγωγής των ζώων;
Ναι. Από (ευρω)βουλευτές.
Αλλά η αγόρευση ενός βουλευτή στο κοινοβούλιο δεν σημαίνει ότι γίνονται τα όσα περιγράφει. Αποτελεί κοινοβουλευτικό δικαίωμα κάθε βουλευτή να κάνει μια επερώτηση. Το ότι έγινε μια επερώτηση δεν σημαίνει ότι τα λόγια του (ευρω)βουλευτή ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
14. Ποιος εγγυάται ότι τα ζώα που προορίζονται για υιοθεσία στο εξωτερικό καταλήγουν πραγματικά σε υιοθεσίες; Ποιος εγγυάται ότι όλα (είτε ένα ποσοστό από) τα εξαγόμενα ζώα δεν έχει κάποια φριχτή κατάληξη;
Το εγγυάται η λογική. Η οικονομική λογική.
Η περισυλλογή, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (που συχνότατα περιλαμβάνει εγχειρίσεις), ο εμβολιασμός, το τσιπάρισμα, και η (αερο)μεταφορά κοστίζουν τουλάχιστον 200 ευρώ. Και αυτό στις πιο ευνοϊκές περιπτώσεις, όταν το ζώο είναι υγιές.
Τα νούμερα είναι πολύ εύκολο να επαληθευτούν.
Μια υιοθεσία αποφέρει σαν έσοδο 150 – 250 ευρώ, καλύπτει δηλαδή ένα μέρος των εξόδων. Οποιαδήποτε κατάληξη του ζώου εκτός της υιοθεσίας αποφέρει λιγότερο από 200 ευρώ. Είναι δηλαδή οικονομικά ασύμφορη.
Ιδίως αν υποθέσουμε ότι τα μέλη του σωματείου έχουν ιδιοτελείς σκοπούς (βλέπε σημείο 10 για “παράνομο πλουτισμό” και “εκατομμύρια”), οτιδήποτε άλλο εκτός της υιοθεσίας αποτελεί οικονομική αυτοκτονία.
Κάποιος με ιδιοτελείς σκοπούς προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδα του. Και τα χρήματα της υιοθεσίας αποτελούν το μεγαλύτερο δυνατό έσοδο που μπορεί να αποφέρει ένα ελληνικό αδέσποτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου